วิลเลิม บาเรินตส์ (
ดัตช์: Willem Barentsz; ประมาณ ค.ศ. 1550 – 20 มิถุนายน ค.ศ. 1597) เป็น
นักเดินเรือ นักทำแผนที่ และ
นักสำรวจแถบ
อาร์กติกชาว
ดัตช์ เขาเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกการเดินทางสู่ดินแดนอาร์กติกในยุคแรก ๆในปี
ค.ศ. 1594 เรือของบาเรินตส์ออกจากเกาะ
เตเซิล[1] พร้อมกับเรืออีก 2 ลำซึ่งแยกกันค้นหาเส้นทางเดินเรือทางเหนือผ่านทางด้านเหนือของ
ไซบีเรียและด้านตะวันออกของ
เอเชีย เขาไปถึงชายฝั่งตะวันตกของกลุ่มเกาะ
โนวายาเซมลยาและแล่นเรือต่อไปทางทิศเหนือจนต้องกลับลงมาเมื่อเรือเดินทางไปเจอภูเขาน้ำแข็ง ในปีถัดมา บาเรินตส์ร่วมเดินทางไปกับเรือ 7 ลำ ผ่านช่องแคบระหว่างชายฝั่งไซบีเรียกับ
เกาะไวกัช แต่จำต้องเดินทางกลับหลังจากพบว่า
ทะเลคารากลายเป็นน้ำแข็ง
[2] ความพยายามครั้งที่ 3 ในปี
ค.ศ. 1596 ก็ล้มเหลวอีก ครั้งนี้เขาออกเดินทางไปกับเรือ 2 ลำซึ่งมี
ยัน ไรป์ และ
ยาโกบ ฟัน เฮมส์แกร์ก เป็นกัปตัน พวกเขาได้พบกลุ่มเกาะ
สฟาลบาร์ จากนั้นมุ่งหน้าไปยังกลุ่มเกาะโนวายาเซมลยา แต่เรือของบาเรินตส์ซึ่งมีเฮมส์แกร์กเป็นกัปตันก็ติดน้ำแข็งอยู่ริมชายฝั่ง
เกาะเหนือของกลุ่มเกาะ ลูกเรือจึงต้องใช้ชีวิตอยู่บนน้ำแข็งตลอดฤดูหนาว
[3] เมื่อถึงเดือนมิถุนายนของปีถัดมา น้ำแข็งที่จับเรืออยู่ยังไม่คลายตัว พวกเขาจึงลงเรือเล็กออกไปในทะเล แต่บาเรินตส์ก็เสียชีวิตกลางทะเลขณะกำลังอ่านแผนที่
[4] ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าร่างของเขาถูกฝังบนเกาะเหนือหรือถูกทิ้งในทะเล
[5]แม้ว่าความพยายามในการไปถึงโลกตะวันออกของบาเรินตส์จะไม่บรรลุผล แต่การเดินทางครั้งนี้ก็เป็นหนึ่งในการเดินทางครั้งสำคัญที่สุดของการสำรวจ
มหาสมุทรอาร์กติกใน
คริสต์ศตวรรษที่ 16 และเป็นการเดินทางครั้งแรกที่กลุ่มผู้สำรวจสามารถเผชิญหน้ากับฤดูหนาวในแถบขั้วโลกได้สำเร็จ ประสบการณ์ของพวกเขาเป็นประโยชน์แก่นักเดินเรือรุ่นหลังของเนเธอร์แลนด์ในการกำหนดเส้นทางการจับปลาและการล่าวาฬที่มีประสิทธิภาพ
ทะเลแบเร็นตส์ (Barents Sea),
เกาะแบเร็นตส์ (Barents Island) ในกลุ่มเกาะสฟาลบาร์ และ
บาเรนตส์บูร์ก (Barentsburg) นิคมชาวรัสเซียบนกลุ่มเกาะเดียวกันได้รับการตั้งชื่อดังกล่าวเพื่อเป็นเกียรติแก่วิลเลิม บาเรินตส์